ONS KASTJE

Op de hoek van de Linnaeusstraat staat - tegen een blinde muur - een eenvoudig kastje van de IKEA of de Gamma. Bij het café aan de overkant ging ik informeren wie de eigenaar was. Een gespierde man met meerdere tatoos op zijn arm maakte een breed armgebaar en antwoordde: ‘van de buurt’. Dit werd beaamd door de geblondeerde bardame en een andere gast van de kroeg. ‘Het is een komen en gaan,’ vervolgde de man, ‘er worden boeken ingezet en als je zin hebt om te lezen kun je er een boek uithalen. We houden allemaal het kastje een beetje in de gaten. Het is óns kastje,’ besloot hij trots.

Later ontmoette ik bij het kastje een bont uitgedoste vrouw. Een paradijsvogel in uitbundige kleding, met twee donkere staarten en een oranje stip op haar voorhoofd. Haar fiets was behangen met wel 100 knuffels.

Ik zag dat er een tweede kastje was bijgeplaatst. Het was volgestouwd met kleding, schoenen en oude tassen.

‘De reinigingsdienst van de gemeente haalt dat kastje binnen een paar dagen weg,’ voorspelde ze. ‘Het moet wel een boekenkastje blijven.’

In het illegale kastje stonden twee grote tassen vol DVD’s.

‘Die neem ik mee voor het Leger des Heils. Die hebben er wat aan.’

‘Neem dan ook de dvd-speler mee,’ wees ik haar.

Ze bleek gelijk te hebben. Het illegale kastje was twee dagen later verdwenen.

Het kastje van de buurt is een interessant kastje. Soms staat het tjokvol boeken en zijn er de dag daarna nog maar twee of drie over. Opkopers? vraag ik me af. Verkopen ze de boeken per kilo aan De Slegte?

Soms staan er mooie romans in het kastje, soms studieboeken. Ook die worden meegenomen.

Ik zag een keer een intellectueel ogende man van middelbare leeftijd een filosofisch boek in het kastje plaatsen en een minuut later werd het meegenomen door een jongeman in een leren jack, met stekeltjeshaar.

Het kastje van de buurt is een fijn kastje. Het is ook een beetje míjn kastje.