WACHTEN OP SAID
Wij kochten een bankje. Hardhout, met kussens. En wij zagen ons al helemaal zitten op dat bankje: glaasje witte wijn, zon en toastjes met brie.
Ken je dat: er zit iets in je hoofd en dan moet het ook meteen. Ik heb dit zelf met naar de kapper gaan. Opeens is het te lang en dan wil ik diezelfde dag dat de schaar erin gaat.
Wij kochten het bankje online. Op maandag. Bij de Wehkamp. Voor 24 uur besteld en de volgende dag in huis. Ik besloot om het urgentiegevoel te negeren en te gaan voor de praktische oplossing. Bij Wehkamp kun je zelf aanklikken wanneer iets bezorgd moet worden. Zaterdagmiddag dus. Tussen 15 en 19 uur. Met een beetje mazzel (namelijk een vroeg bezorgtijdstip) zouden we dan kunnen borrelen op onze nieuwe aanwinst.
Wehkamp vond het allemaal best.
Beter zelfs: ze stuurden een link waarmee we de bestelling konden volgen. En zo kregen we Said toegewezen die binnen het door ons gekozen tijdblok het bankje zou bezorgen. Op zaterdag konden we Said volgen. Wij waren adresje nummer 42. Best veel op 1 middag, vonden we.
Vanaf 17 uur begonnen we Said te volgen. Tergend kruipend bewoog hij zich van adres naar adres. Om 18 uur was hij pas bij adres 21. Wij begonnen er sterk aan te twijfelen of Said het voor 19 uur ging redden.
Bij lange na dus niet.
Om 19 uur was hij bij adres 20.
Om 20 uur was hij bij 25.
We begonnen met Said mee te leven.
Om 21 uur was hij bij 28 en om 22 uur bij 30.
Bij sommige adresjes zag je hem talmen. Wij stelden ons mensen voor die hem hele tuinsets in elkaar lieten sleutelen of naar boven lieten sjouwen naar het dakterras.
Koffie tussendoor. Een biertje
Om 23 uur kregen wij door dat Said een echte doorzetter was.
Verder verbaasden wij ons erover dat iedereen op de zaterdagavond bereid was om thuis te blijven. Wij allen hadden ons ingeschreven voor tijdblok 15 tot 17 uur en hadden ons een andere invulling van de avond voorgesteld. En toch: massaal bleven wij wachten.
Om 24 uur kregen we te doen met Said. Hij bleef doorgaan en was inmiddels bezig bij adres 35. Wat er ook zou gebeuren, wij zouden niet gaan slapen. Om 00.15 was Said onderweg naar adres 36. Wij berekenden dat hij - mits hij in hetzelfde tempo zou doorwerken - rond 3.30 uur bij ons zou arriveren. Wij hadden het ervoor over. wat een bikkel!
Om 00.30 uur was Said bezig bij adres 36. Nog 5 adressen te gaan en dan zouden wij hem ontmoeten. In de volginformatie van Wehkamp was ook een identiteitsnummer en een pasfoto van Said opgenomen. Krachtige blik en mannelijke baard.
Om 00.45 uur was Said nog steeds bezig bij 36 en ook om 1.00 en 1.15 uur. Een bewerkelijk adres of was er wat anders aan de hand? Moesten wij alarm slaan? Om 1.30 uur moeten wij in slaap zijn gevallen. Direct de volgende ochtend - mobiel naast het bed - controleerden wij de stand van zaken. Om 9.15 uur was Said nog steeds bezig bij adres 36. Dat was het moment waarop wij ons realiseerden dat er iets goed mis moest zijn.
De hele zondag probeerden wij contact te leggen met Wehkamp, zonder resultaat. De status van Said veranderde niet: bezig bij 36. Er ging van alles door ons hoofd, waarin de ergste variant (moord) ons deed huiveren. Op maandagochtend veranderde de status plotseling: Wehkamp gaf aan dat wij een nieuw tijdvak konden kiezen voor de levering van het bankje.
Het bankje?!? Dat waren wij allang vergeten. Wederom belden wij Wehkamp. Men probeerde ons gerust te stellen met een ‘niets aan de hand, mevrouw’, maar dat maakte ons alleen mar ongeruster. Wat had Wehkamp te verbergen? Wie waren dan de mensen achter adres 36? Konden ze ons dat in ieder geval vertellen? ‘Privacy, mevrouw. U zou dat zelf ook niet willen.’ Dat raai je de koekoek, als ik een moord had gepleegd!
Nog steeds … Nog steeds weten wij niet waar Said is.
Daarom deze oproep: help ons om Said te vinden. Mensen van adres 36: meld je, dan kunnen wij uw onschuld vaststellen.
Een ieder die Said op zaterdagavond voor of na 00.30 uur heeft zien rijden: laat
het ons weten, of meld u bij uw plaatselijke politie. Elke tip kan waardevol zijn.
Oproep aan Said: waar ben je?
